We werken hard aan de voorbereidingen van de bouw van fase 1: het dieren verblijf. Maar intussen woedt de oorlog in Oekraïne. En in Hattem zijn de eerste vluchtelingen gearriveerd. Uitgeput van spanning en van de eindeloos lange reis, komen ze aan. En na een paar dagen zijn ze blij dat ze een plek hebben om een beetje tot rust te komen. De oorlog laat hen niet los. Want ze staan dagelijks in contact met familie in Oekraïne. Ze volgen het nieuws op de voet.

Het lot van de Oekraïeners raakt ons, kennelijk meer dan die uit Afghanistan, Irak, Syrië, Eritrea, Congo en Soedan enz. Want nu komt het dicht bij. Dat besef helpt ons een beetje om ook met andere ogen naar deze laatsten te kijken. Ook zij hebben vaak veel geleden. Ook zij lieten alles achter in hun vaderland.

Als we met hen in contact komen dringt het nog sterker tot ons door: wat een bevoorrecht leven leiden wij. We leven in een vrij land. Voor de meeste mensen is er welvaart. We kennen goede sociale voorzieningen voor hen die het zelf even niet redden. Soms kom je daar alleen maar achter in het buitenland, waar de problemen groot zijn. Een Nederlandse man die in Ghana werkt zei het zo: wij in Nederland wonen in een sprookje, en hier, in Ghana, leren we de werkelijkheid kennen. Inderdaad: een groot deel van de wereldbevolking leeft in armoede.

En wij? Wij werken ondanks alles vol overtuiging door aan onze Belevingstuin. Want het is ons ideaal dat ook kinderen en mensen met een beperking een volwaardig plek hebben in ons mooie land. En dat is lang niet altijd vanzelfsprekend. De vluchtelingenstroom brengt binnen het bestuur ook een gesprek op gang over de vraag wat wij - als de belevingstuin klaar is - voor vluchtelingen zouden kunnen betekenen: voor hun kinderen met een beperking en hun integratie. Want daar ligt onze missie.

Dan weer naar de alledaagse realiteit: de bouw van het dierenverblijf is begonnen. Op de bestuursvergadering constateren we dat de prijzen van hout en staal bijna zijn verdubbeld. Wat betekent dat voor onze plannen? De begroting moet worden bijgesteld. En we hebben de steun van de menen om ons heen te meer nodig. Natuurlijk gaan we door. Maar niet zonder tot ons te laten doordringen dat we ook een bevoorrecht plek hebben in dit land. Dat maakt dankbaar en dat geeft energie om extra hard aan de slag te gaan voor hen die het minder hebben. Voor Oekraïners en andere vluchtelingen en ook kinderen met een beperking.